اختلال شخصیت اسکیزوئید

ویژگی اصلی این اختلال عبارت است از نقص و نارسایی در توانایی ایجاد روابط اجتماعی که به صورت نبود تمایل برای درگیریهای اجتماعی خواه تمجید و خواه سرزنش ظاهر می­شود. عدم حساسیت نسبت به احساسات دیگران و فقدان مهارتهای اجتماعی از ویژگیهای دیگر این اختلال است . این اختلال در کسانی تشخیص داده می­شود که عمری را در کناره­گیری از اجتماع گذرانده­اند. احساس ناراحتی آن­ها در روابط اجتماعی، درونگرائی و عواطف محدود و کند آنها قابل توجه است. شخصیت­های اسکیزوئید در نظر دیگران آدم هایی مردم گریز، منزوی یا تنها هستند .

افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید در طول زندگیشان به دنبال موقعیتهایی هستند که مستلزم کمترین تعامل با دیگران باشند. اشتغال برای این افراد مشکل آفرین است و بعید است که بیش از چند ماه در یک شغل بمانند. آنهایی که می­توانند شغلی را تحمل کنند، معمولاً به سمت شغل­هایی کشیده می­شوند که تمام ساعات کاری خود را تنها سپری کنند. آنها به ندرت ازدواج می­کنند، بلکه  ترجیح می­دهند تنها در اتاقی تکی زندگی کنند که خلوت خود را حفظ نموده و از تعامل کردن با همسایگان اجتناب ورزند. گرچه آنها خیلی پریشان نیستند یا خطری برای دیگران ندارند، اما خلوت گزینی و محدودیت هیجانی آنها را می توان ناسازگارانه دانست .

با اینکه رفتار افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوئید ناسازگارانه است، درصدد رواندرمانی بر نمی­آیند در صورتی که آنها برای درمان مراجعه کنند، احتمالاً به خاطر اختلال روانی دیگر، مانند اختلال خلقی یا سوء مصرف مواد، درمان کردن آنها دشوار است، زیرا به روابط میان فردی علاقه­ای ندارند .

ملاکهای تشخیص اختلال شخصیت اسکیزوئید :

الگوی نافذ گسستگی از روابط اجتماعی و محدودیت طیف تجربه و ابراز هیجان، در موقعیت­های بین فردی در اوائل بزرگسالی شروع شده و خود را در زمینه­های گوناگون نشان می­دهد و با چهار تا (یا بیشتر) از علائم زیر مشخص است :

۱- از روابط نزدیک، از جمله عضو یک خانواده بودن نه لذت می­برند نه تمایلی برای آن دارد .

۲- ترجیح نیرومند برای فعالیتهای انفرادی .

۳- اگر هم علاقه­ای به رابطه جنسی با فردی دیگر داشته باشد، بسیار اندک است .

۴- اگر از فعالیتهایی لذت ببرند، تعداد آنها ناچیز است .

۵- فقدان دوستان صمیمی یا محرم راز، به جز خویشاوندان نزدیک .

۶- نسبت به تعریف یا انتقاد دیگران بی­تفاوت است .

۷- سردی هیجانی، کناره گیری، هیجان پذیری سطحی .