شیوه صحیح گفتار

ممکن است برای ما خیلی این اتفاق افتاده باشد که در موقعیت های بدون اینکه کنترلی بر روی صحبت هایمان داشته باشیم شروع به صحبت کرده ایم و بعد از بیان حرف هایمان تازه به سراغ این موضوع رفته ایم که آیا حرفی که زده ایم به جا بوده است و یا خیر و مدتها ذهنمان را مشغول کرده است.

خیلی اوقات این جمله را شنیده ایم که می گویند ” اول فکر کن و بعد حرف بزن ” حال می خواهیم بدانیم چگونه می توان این کار را عملی کرد که از این طریق به عواقب صحبتمان پی ببریم و سنجیده سخن بگوییم.

یكی از مهمترین و بدیهی ترین راه ها برای ایجاد تعامل از طریق صحبت كردن است. البته نیازی نیست كه قبل از اینكه حرف بزنیم درباره اینكه چه می‌خواهیم بگوییم به طراحی و سازمان بندی شرایط و نحوه بیان خود بپردازیم. چرا كه معمولا برای ما چندان مطلوب نیست كه وسواس و بررسی زیادی بر روی عملكرد خود داشته باشیم چون این نحوه عملكرد بیشترمانع از برقراری یك رابطه موثر می شود تا حفظ یك ارتباط. اما از طرف دیگر برخی از افراد دایما در حال مرور رفتار و گفتار خود بوده و لذا در نتیجه این بررسی افراطی دچار احساس گناه و پشیمانی می شوند كه چرا این گونه گقتند؟ چرا این حرف را زدند؟ چرا این گونه جواب ندادند ؟ و …

هدف این است كه بفهمیم چه زمانی باید روان و طبیعی حرف بزنیم، چه زمانی باید قبل از حرف زدن فكر كنیم و چه زمانی نباید اصلا حرف زد. برای رسیدن به این مرحله این توصیه ها را در نظر داشته باشید:

* ابتدا باید به بررسی این موضوع بپردازید که چه چیز باعث می شود بدون تامل و شتاب زده شروع به صحبت می کنید و بعد از این اتفاق دچار ناراحتی و نگرانی و اضطراب می شوید و آرزو می کنید که کاش به شکل دیگری عمل می کردید. شما باید به علت این قضیه دست پیدا کنید ؟!

* حال که فهمیدید علت این نوع از رفتارتان چیست به موقعیت و شرایط خود دقت کنید و زمانی که در این شرایط قرار می گیرید به این نکته توجه کنید که چه چیزی در حال اتفاق است.

*صحبتی که در جریان است را با دقت در نظر بگیرید. حال كه متوجه شدید در یكی از آن موقعیت ها قرار دارید، هدف شما باید پردازش اطلاعات باشد. اغلب زمانی كه به طور مناسب پاسخ نمی دهید به این دلیل است كه به طور كامل و واضح نمی‌دانیم كه باید چه بگوییم؟ الان زمان آن فرا رسیده است كه عقب بنشینید و به آنچه كه در اطرافتان گفته می شود گوش كنید. بر روی آنچه كه قرار است بگویید متمركز نشوید بلكه فقط گوش كنید. ذهن شما این اطلاعات را در پس زمینه‌اش ضبط خواهد كرد.

* به مردم نگاه كنید. چه كسی حرف می‌زند و چطور با هم تعامل می‌كنند؟ برخی افراد خیلی خوب مثال می‌زنند و برخی خوب جمله‌بندی می‌كنند. برخی افراد برای مكالمه با دیگران از زبان بدن و علائم و اشاره‌های چهره خوب استفاده می‌كنند. درحالیكه برخی دیگر پرگویی می‌كنند. اینكه افراد چطور اطلاعات شان را می‌سازند معیار خوبی است از اینكه چطور اطلاعات را كسب می‌كنند.

* نوع صحبت کردن به میزان متنی که می خواهید بیان کنید اهمیت دارد. تن صدای شما می‌تواند اشتیاق و صمیمیت شما را منتقل كند و یا بیانگر طعنه و سرزنش شما باشد و حتی ممكن است باعث شود كه پیام گفتار شما به غلط فهمیده شود

* پاسخ‌ها را فرمول‌بندی كنید. گزینه‌های خود را هم در نظر بگیرید شیوه ای مختلفی وجود دارد.راههای مختلفی برای گفتن یك مساله وجود دارد و حالا هدف شما پیدا كردن بهترین روش رساندن آن چیزی است كه می‌خواهید بگویید، بطوریكه تاثیر مثبت داشته باشد. تعامل در درجه اول تابعی از گیرنده‌ است لذا شما باید با در نظر گرفتن شنوندگان تان به تعامل بپردازید.

* اطلاعات را در نظر بگیرید. آیا آنچه كه می‌خواهید بگویید موثر، الزامی، دقیق، بموقع و مناسب است؟ اگر شما فقط به دلیل اینكه دیگران صحبت می‌كنند پاسخ می‌دهید آنگاه ممكن است كه تعامل شما از الگوی ارائه شده فوق تبعیت نكند. اگر اینطور نیست بهتر است عقب بنشینید و فقط به گوش دادن ادامه دهید. شما می‌خواهید حرفی بزنید كه تاثیرگذار باشد نه اینكه فقط چیزی گفته باشید.

* این را در نظر بگیرید که واكنش‌ دیگران در ارتباط با صحبت شما چیست؟ آیا اطلاعاتی كه می‌خواهید ارائه دهید طوری فرمول‌بندی شده است كه اثر مثبتی داشته باشد؟ ایجاد یك فضای منفی‌‌گرایانه ایجاد كننده شكست تعامل و گفتگوست. به نحوه بازخورد شنونده‌ها دقت كنید. خراب كردن توانایی تعامل نزد مردم تنها در یك لحظه اتفاق می‌افتد.

* صبر داشته باشید. شما اكنون می‌دانید چه می‌خواهید بگویید. الگوی درست چیست؟ چطور آنرا بگویید و چطور به طور موثر واكنش نشان دهید؟ منتظر یك فرصت خوب برای شروع حرف زدن باشید. معمولا قطع كردن حرف دیگران كار خوبی نیست اما گاهی این كار خود یك روش مناسب است

* مرحله اول را تكرار كنید. وقتیكه حرف می‌زنید، آنچه را می‌خواهید بگویید در نظر بگیرید و روی واكنش دیگران دقت و توجه داشته باشید. با گذشت زمان، شما پیشرفت می‌كنید و دیگر بعد از برقراری یك تعامل ساده دایما در عذاب وجدان و بررسی موقعیت نخواهید بود.