چه مسائلی باعث تعارض در رابطه بین زوج ها می شود؟

چه مسائلی باعث تعارض در رابطه بین زوج ها می شود؟

تعارض یک جنبه‌ی اجتناب‌ناپذیر ارتباطات انسانی است. هنگامی که دو نفر با یک‌دیگر صمیمی می‌شوند، احتمال بیش‌تری وجود دارد که تعارض را تجربه کنند؛ چراکه در خلال یک ارتباط خصوصی، عادت‌ها یا تفاوت‌ها بارزتر می‌شوند و می‌توانند آزاردهنده باشند.

هرچند تعارض، برای رابطه‌ی زناشویی خطرناک نیست، چگونگی مواجهه‌ی همسران با آن می‌تواند خطرساز باشد..

تعارض، نوعی کشمکش و درگیری است. وقتی برای یکی از همسران، انجام کار، گفتن حرف و یا داشتن فکر و احساس در زمینه‌ی مسأله‌ای خاص، مهم و ارزش‌مند باشد و برای دیگری چنین نباشد، همسران دچار اختلاف سلیقه یا اختلاف نظر می‌شوند

و این، «تعارض» در ارتباط و فرآیند تفاهم را نشان می‌دهد. ناتوانی در تحمل نظر یا سلیقه‌ی مخالف، می‌تواند پیامدی فراتر از مشاجره‌ی ساده و گذرا داشته باشد و مجموعه‌ای از الگوهای رفتاری بین زن و شوهر ایجاد کند که نتیجه‌ی آن خصومت و روابط آشفته باشد.

تعارض همسران ممکن است زمینه‌های آشکار یا پنهان داشته باشد

تعارضات و اختلافات زناشویی به خودی خود برای زندگی زناشویی خطرناک نیست. آنچه می تواند خطرناک باشد نحوه ی مواجهه زوجین همسران با اختلاف ها و مشکلاتشان است.

که اگر به درستی حل و فصل نشوند میتواند بحران بزرگی برای زندگی مشترک باشد. زوج هایی که راه کارهای درست را بلد نیستند و هر مشکلی که بوجود می آید را نمی توانند حل کنند در واقع مهارت هایش را نیاموخته اند، به شیوه های زیر با مشکلات برخورد می کنند:

-از صحبت کردن درباره اختلافات اجتناب می کنند و معتقد هستند که مشکل خود به خود حل می شوند.

-واکنش های هیجانی و بسیار افراطی نشان می دهند .مثلا با یکذیگر دعوا می کنند و درگیری های مکرر ایجاد می شود.

-دو روش بالا نه تنها کمکی به حل مشکل نمی کند، بلکه باعث نارضایتی بیشتر طرفین شده و تعارضات دیپری را در سایر حوزه های زندگی مشترک بوجود خواهد آورد.

-مواجهه درست با تعارضاتت و حل مشکلات باید از روند و اصول منطقی پیروی کند تا زوجین بتوانند در فضای مملو از آرامش زندگی کرده و پاسخگوی نیازهای یکدیگر باشند.

سبک‌های غیرمؤثر مدیریت تعارض، که موجب بروز مشکلاتی در روابط همسران می‌شود، اَشکال متعددی دارد که شایع‌ترین آن سبک‌های «رقابتی»، «اطاعت و تسلیم» و «اجتنابی» است.

سبک‌ رقابتی: برای همسرانی که در برخورد با تعارض‌ها از سبک رقابتی استفاده می‌کنند، زندگی زناشویی به مثابه میدان جنگ است. «هدف آن‌ها «کسب قدرت» و «برنده شدن» حتی به قیمت زیر پا گذاشتن حقوق و احترام دیگری است.

آن‌ها بدون توجه به نظر همسرشان، به خواسته‌ی‌ خود اصرار می‌ورزند و معمولاً از روش‌های پرخاشگرانه مثل فریاد یا اعمال زور استفاده می‌کنند. پیامد چنین سبکی ایجاد خشم در رابطه است..

سبک اطاعت و تسلیم: «سلطه‌پذیری» ویژگی همسرانی است که این سبک را در حل تعارض به کار می‌گیرند. آن‌ها هنگام بروز تعارض، از خواسته‌های خود به نفع علایق و نیازهای همسرشان می‌گذرند؛

به امید آن‌که تعارض خاتمه یابد و آرامش برقرار شود. هدف آن‌ها حفظ رابطه به هر قیمتی است. چنین سبکی ممکن است در کوتاه‌مدت مزایایی داشته باشد؛ اما پیامد آن احساس ناکامی، سرخوردگی و افسردگی است که در نهایت به ارتباط صدمه می‌زند.

سبک اجتنابی: «در این سبک، هنگام تعارض، همسران یا موضوع را تغییر می‌دهند و یا به‌طور ساده از آن کناره می‌گیرند و صحنه‌ی تعارض را ترک می‌کنند. حال آن‌که برخورد منفعلانه با تعارض‌ها، نتیجه‌ی عکس می‌دهد و موجب بروز تعارض‌های مکرر می‌شود.

اجتناب همسران از گفت‌وگو در مورد تعارض‌ها، ممکن است به بی‌احساسی آن‌ها نسبت به هم -‌ نه احساس تنفر و نه عشق- منجر شود. وجود تعارض‌های حل نشده موجب افزایش تبادلات رفتاری منفی و کاهش صمیمیت همسران نسبت به هم می‌شود.

هم‌چنین اکثر تعارض‌ها در روابط همسران، مربوط به روابط با خانواده‌ی همسر و فرزندان است تا خود زوجین.

در مواجهه با تعارض، بیش‌تر همسران، به‌ویژه زنان از روش انفعالی و اجتنابی برای حل تعارض استفاده می‌کنند و روش‌هایی مثل سکوت، فرار، انکار و تحریف، به‌ویژه برای زنان، روش مناسب تلقی شده و اطرافیان نیز به آن توصیه و تشویق می‌کنند..

تعارض انسان‌ها در بسیاری جهات شبیه به عملکرد اتومبیل است. وقتی موتور ماشین در بزرگراه ایراد پیدا می‌کند، نمی‌توانیم به‌راحتی ماشین را رها کنیم و سه روز بعد به آن‌جا برگردیم و انتظار داشته باشیم که ماشین حرکت کند.

هم‌چنان ‌که، نمی‌توانیم یک رابطه را به حال خود رها کنیم و موقع برخورد مجدد با آن، انتظانتظار داشته باشیم که مسئله خودبه‌خود حل شده باشد. مسایل به مرور زمان ناپدید نمی‌شوند و بنابراین اگر به مسایل ارتباطی توجه نشود، آن‌ها به‌تدریج بزرگ می‌شوند.

می توانید از راهکارهای زیر استفاده کنید:

۱)احساس منفی خودتان را بیان کنید.

گاهی اوقات زوجین هنگام اختلاف و مشکل به جای بیان ناراحتی و خشم خود، آن احساس را به نمایش می گذارند. مثلا اخم می کنند، حرف نمی زنند، داد و فریاد می کنند و … نکته مهم این است که اگر ناراحتی خود را به زبان نمی آورید،

همسرتان متوجه نمی شود که که شما چه احساسی دارید. به جای نمایش احساسات با رفتارهای نسنجیده با کلمات مناسب احساس خود را بیان کنید.

۲)مراقب کلام خود باشید.

تحقیر، توهین، تهدید، سرزنش و پرخاشگری نکنید. اگر صدایتان بلندتر شده یا تند و با پرخاشگری صحبت می کنید کمی مکث کنید تا آرام شوید و سپس به صحبت هایتان ادامه دهید.

۳)نکته بسیار مهمی که باید رعایت کنید این است که اختلافات و اتفاقات گذشته را به میان نکشید.

معمولا پس از بروز یک اختلاف، زوجین مشکلات قبلی را هم به میان می آورند. این موقعیت تنها باعث پیچیده تر شدن مشکلات می شود.

طوری که هیچ راهیی برای حل مشکل اصلی باقی نمی گذارد. چون به قدری مسائل مطرح شده زیاد می شود و هیجانات قبلی هم بالا می آید که دو طرف نمی توانند بر سر یک موضوع اصلی تمرکز کنند.

سعی کنید هر بار در مورد یک موضوع صحبت کنید و تنها روی آن و راه حل هاییی که ممکن است به حل مشکل کمک کند، تمرکز داشته باشید.

۴)سهم خود از مشکل را در نظر بگیرید.

زندگی زوجی رابطه ای است که دو نفر در آن نقش و سهم دارند. بسیاری از زوجین در هنگام بحث کردن، سعی می کنند ثابت کنند که مقصر نیستند و حق با آنها است.

و علت مشکلت ایجاد شده همسرشان است و او مقصر اصلی است. هیچ مشکلی با متهم شناختن همسرتان حل نخواهد شد و تنها با این عمل او را در موضع دفاع قرار می دهید و اختلافاتتان پیچیده تر می شود.

مشاوره خانواده–مقالات مرتبط