کلاستروفوبیا چیست؟

کلاستروفوبیا چیست؟

تنگناهراسی  به ترس از گیر کردن در یک مکان تنگ و راه گریز نداشتن در مکان‌های تنگ گفته می‌شود.

تنگناهراسی شدید اغلب به عنوان یک اختلال اضطرابی دیده می‌شود و می‌تواند به وحشت‌زدگی منجر شود.

اتاق‌های کوچک و یا قفل‌شده، تونل، آسانسور، مترو و جمعیت‌های شلوغ، هریک به تنهایی می‌توانند محرکی برای شروع علایم ترس باشند. فردی که در مواجهه با یکی از این شرایط دچار بروز علایم می‌شود، معمولا در مواجهه با سایر شرایط نیز دچار این حالت خواهد شد.

احساس ترس شدید از گیرافتادن و محدودیت، ترس شدید از خفه‌شدن، تمایل شدید به رفتن به مکان‌ها باز، اضطراب و نگرانی، احساس تنگی‌ نفس، نفس نفس زدن، تپش ‌قلب، تعریق و ضعف از شایع‌ترین نشانه‌های کلاستروفوبیا محسوب می‌شوند.

برخی افراد که برای اولین بار در یک فضای بسته دچار حمله اضطرابی می‌شوند، در آینده این ترس در ‏آنها شرطی‌سازی می‌شود و این باعث می‌شود تا از همه فضاهای بسته، ترس و هراس داشته باشند.‏ به عنوان مثال ترس از قرار گرفتن در دستگاه ام آر آی باعث شده تا پژوهشگران موفق به ساخت یک دستگاه ام.آر.آی باز شوند که می‌توان از بیماران مبتلا به کلاستروفوبیا، بدون نیاز به داروی آرام‌بخش و بیهوشی تصویربرداری کرد. بیماران می‌توانند در طول مدت تصویربرداری یکی از اقوام خود را در کنار داشته باشند تا از ترس آنها هنگام تصویربرداری کاسته شود.

این نوع اختلال روان‌پزشکی گاهی زندگی فرد را واقعاً مختل می‌کند و بسیار آزاردهنده است. مثلاً افرادی که از مکان بسته ترس دارند، اگر شغلشان در طبقه پنجم یا ششم یک ساختمان باشد، ممکن است هرگز سوار آسانسور نشوند و همیشه از پله‌ها رفت و آمد کنند.

بچه ها مراقب باشید

هراس از مکان های بسته یا تنگنا هراسی به دلایل مختلفی می تواند ایجاد شود اما در بسیاری از موارد، این اختلال نتیجه ي تجربه های پیشین فرد معمولا دوران كودكی است. اتفاق ها یا پیش زمینه هایی از قبیل آنچه در ادامه می آوریم، می توانند
 زمینه ی دچار شدن به این بیماری را فراهم كنند:

افتادن در یک استخر عمیق و ناتوانی در شنا كردن

جدا افتادن از پدر و مادر در یک محیط شلوغ

رفتن به یک فضاي تنگ و گیر افتادن در آن

کلاستروفوبیا چیست؟

مواجهه با خبر هایی كه وحشت از مکان های خاص را در فرد ایجاد می كنند

دچار شدن به حملات هراس  در جمعی شلوغ و فضایی محدود و ترس از دچار حمله ی دوباره شدن

وجود زمینه ژنتیکی

 هنگامی که می خواهیم تشخیص هراس را برای کودکی مطرح کنیم، حتما باید به سن رشدی او و اینکه آن ترس برای آن سن طبیعی تلقی می شود یا نه و میزان تاثیری که بر عملکرد او دارد و مدت تداوم ترس و اضطراب توجه کرد.

کلاستروفوبیا چیست؟

   در کودکان ممکن است به جای علائم روتین اضطراب، هنگام هراس با علائمی مثل قشقرق راه انداختن، گریه، میخکوب شدن و چسبیدن به دیگران مواجه شویم.

   یکی از ملاک های تشخیصی فوبیا این است که فرد در مواجهه با شی یا موقعیت خاصی که نسبت به آن هراس دارد، هر بار به همان شدت واکنش نشان دهد و این موضوع حداقل ۶ ماه پیدا کند.

عموماً پدیده یادگیری در فرزندان و پایه ژنتیکی، هر دو می‌توانند در ابتلا به این ترس در کودکان مؤثر باشند. ‏اگر کودکی به عنوان تنبیه در حمام یا انباری قرار گیرد و به طور اتفاقی دچار حمله اضطرابی شود ممکن است ‏با پدیده شرطی‌سازی،

درمان تنگناهراسی از طریق دارو درمانی، روان‌درمانی (حساسیت‌زدایی منظم، غرقه‌سازی، سرمشق‌گیری و تنش کاربردی)، هیپنوتیزم و خانواده‌درمانی امکان پذیر است.

مشاوره فردی مقالات مرتبط