کودکانی که انرژِی روانی بالا دارند، دارای چه خصوصیاتی هستند؟

کودکانی که انرژِی روانی بالا دارند، دارای چه خصوصیاتی هستند؟

کودکانی که نیروی راهیابی قوی دارند شیوه هایی به کار می برند که قابل شرح دادن و یادگیری است. کودکان دارای نیروی راهیابی قوی نه تنها به هدف بزرگ می نگرند، بلکه راه های ممکن تقسیم هدف بزرگ به بخش های کوچک را نیز در نظر می گیرند. اگر کودکان فقط هدف بزرگ و طولانی مدت را ببینند. کاری که کودکان کم امید انجام می دهند رسیدن به هدف برایشان غیرممکن به نظر می رسد. هنگامی که هدف غیرممکن به نظر می رسد کودک میل دارد آن را نادیده بگیرد. در نظر گرفتن قدم های کوچک که شخص را به آن هدف بزرگ می رساند تلاش وی را عملی تر می سازد و زنجیره یاس را در وجود کودک ناامید پاره می کند.

برای نمونه کودکی را در نظر بگیرید که خواندن را به تازگی شروع کرده است. او حرف به حرف می خواند تا بتواند یک واژه را بخواند پس از آن می تواند واژه ها را تشخیص دهد و سپس می بیند که می تواند یک جمله را بخواند. خواندن چند جمله کتاب های ساده و پس از آن کتاب های طولانی و جالب تر پی در پی می آید. بیشتر کودکان خردسال نمی توانند به سادگی درباره راه های رسیدن به هدفشان فکر کنند. نباید از آن ها انتظار داشت که مانند کودکان بزرگ تر و یا بزرگسالان بیندیشند. کودکانی که نیروی راهیابی قوی تری دارند می دانند چگونه درخواست کمک کنند. پرسش از افراد دیگری که به هدف رسیده اند یکی از شیوه های مهم تقویت نگرش راهیابی است. کودکانی که از نیروی راهیابی قوی برخوردار هستند درک می کنند که دیگران می توانند اطلاعات مورد نیاز را به آن ها بدهند. این کودکان می دانند چگونه با اشخاص ارتباط برقرار کنند و از آن ها کمک بخواهند. در حالی که کودکانی که نیروی راهیابی ضعیفی دارند، به چند دلیل تمایلی به درخواست کمک ندارند: ممکن است آن ها از نزدیک شدن به افرادی که به نظر آن ها موفق هستند خجالت بکشند یا فکر کنند درخواست کمک نشانه شکست است یا ندانند چه پرسش هایی را مطرح کنند.برای آن که کودک بتواند در مسیر رسیدن به هدف درخواست کمک کند باید تصویر روشنی از هدف خود داشته باشد. روشن بودن هدف احتمال امید را در کودکان افزایش می دهد.

کودکانی که انرژِی روانی بالا دارند، دارای چه خصوصیاتی هستند؟

مهم است که پدر و مادر ها گاه مسائل فرزندان شان را حل کنند و گاه اجازه دهند کودک تا آن جا که می تواند برای حل مسائل تقلا کند. باید تعادلی برقرار باشد. اگر شما پیوسته پاسخ ها را عرضه کنید، ممکن است تفکر راهیابی در کودک تان رشد نکند و اگر پیوسته از او بخواهید که خودش مسائلی را حل کند ممکن است فرزندتان به اندازه ای سرخورده بشود که به کلی دست از تلاش بکشد.

برای یاری کردن به کودکان، پرورش نگرش راهیابی در آن ها بسیار مهم است. کودکان اغلب می پرسند چه باید بکنند و چگونه مسائل شان را حل کنند. یکی از پاسخ ها می تواند این باشد: “به تو کمک می کنم به راه حل هایی برسی اما اول به من بگو چه راه هایی را برای حل این مساله انتخاب کرده ای”. خوب است فهرستی از راه هایی که به فکر کودک رسیده است تهیه کنید و به او یاری دهید تا راه های دیگری برای رسیدن به هدف کشف کند. یکی دیگر از ویژگی های کودکان دارای نیروی راهیابی قوی آن است که متوجه می شوند چه هنگام از مهارت های لازم برای رسیدن به هدف برخوردار نیستند و این آمادگی را دارند که این مهارت ها را بیاموزند برخی اوقات برای این کار لازم است یک قدم به عقب بروند تا بتوانند بهتر پیشروی کنند. برنامه ریزی در راه رسیدن به هدف و تقسیم هدف به قدم های کوتاه تر به کودک این فرصت را می دهد تا ببیند آیا مهارت های لازم برای انجام کار مورد نظر را دارد یا نه.

کودکانی که انرژِی روانی بالا دارند، دارای چه خصوصیاتی هستند؟

کارهای روزمره کودکان هدفمند است اما هنگامی که هدف موردی نا آزموده و نا آشنا برای کودک تان است احتمالا برای رسیدن به آن باید مهارت هایی را بیاموزید. یادگیری موارد تازه بخش مهمی از روند رشد است. در حالی که فرزندتان برای رسیدن به هدف هایشان برنامه ریزی می کند. در حالی که فرزندتان برای رسیدن به هدف هایش برنامه ریزی می کند به او کمک کنید تا مشخص سازد چه مواردی را باید یاد بگیرد تا بتواند به هدف برسد.

یکی دیگر از ویژگی های کودکان دارای نیروی راه یابی این است که در صورت لزوم آمادگی تغییر یا تعدیل اهدافشان را دارند. بعضی وقت ها کودکان متوجه نیستند چه خواسته هایی عملی است. بنابراین به عهده پدر و مادر است که آن ها را راهنمایی کنند. البته دقت کنید که آن ها را از پروراندن رویاهای بزرگ مایوس نکنید. حتی اگر به نظرتان غیر واقع گرایانه بیاید. کودکان از رویا به شوق می آیند و تا زمانی که رویاپردازی های آن ها مانع فعالیت های روزانه شان نشود، مجسم کردن آینده برایشان سازنده است.

منظور ما این است که کودکان دارای انرژِی روانی بالا، در برابر موانع حل نشدنی می توانند اهدافشان را تغییر دهند یا تعدیل کنند، اما تسلیم نمی شوند. برای نمونه شاید پسری دوست داشت نوازنده بشود، ابتدا می خواست پیانو بنوازد که کار بسیار دشوار تری است اما باتوجه به این که پیانو زمان بیشتری لازم دارد، او که پسریبا نیروی راهیابی بالا بود گیتارباس را که آلت موسیقی ساده تری است انتخاب کرد.

معمولا کودکان دارای نیروی راهیابی ضعیف بر یک هدف متمرکز می شوند و هنگامی که راه های رسیدن به آن هدف مسدود می شود به فکر تغییر و تعدیل هدف نمی افتند. شاید نتوانید به سادگی فرزندتان را متقاعد کنید که هدف دیگری را جایگزین هدف اصلی اش کند و شاید هم همیشه موفق نشود. با این همه، نکته مهم این است که فرزندتان از تغییر دادن هدف اصلی اش احساس شکست نکند. نباید تغییر هدف را به منزله شکست دانست. حتی اگر هدفی کنار گذاشته شود، باز هم کودک در طی راه تجربه های ارزشمندی در راهیابی به دست آورده است.

مشاوره کودک و نوجوان مقالات مرتبط